THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

woensdag 10 februari 2010

08/09- 02-2010 De terugreis

Even voor 19.00 uur zijn we aan boord gegaan van het vliegtuig dat ons terug moest brengen naar Brussel. De deur ging mooi op tijd dicht om 19.15 uur. We zaten met maar liefst 26 mensen in de economy class! De piloot kwam vertellen dat we nog even moesten wachten want we kregen extra vracht mee en er moest bijgetankt worden. Uiteindelijk vertrokken we ruim een uur te laat. In de lucht kregen we al snel ons eten, we bestelden beide pasta, Ruud kreeg echter de chicken. Het smaakte geen van beide dus het maakte niet veel uit. Na het eten ging al snel het licht uit en zocht iedereen een slaapplaats.

We hadden allemaal 3 stoelen en het is zelfs mij gelukt om 2 uurtjes te slapen. Het was toch wel prettig om langzaam wat licht aan de horizon te zien verschijnen.


Het ontbijt bestond uit een bosbessen muffin, een banaan en een bekertje sinasappelsap, hoe bedenken ze het. Om even over half 10 zette de piloot het toestel aan de grond. Het was nog 20 minuten wachten op de bagage waarna we zonder problemen door de douane konden. Met de taxi zijn we naar het hotel gegaan waar de auto stond. Op weg naar huis reed er een politieauto midden op de weg. Later kwamen we erachter dat we maar 90 mochten rijden vanwege smog. Om 12.10 uur waren we weer thuis. Pijn in de benen en vermoeid. Overdag heb ik nog 2 uurtjes geslapen en om 19.00 uur Ruud naar Rotterdam airport gebracht want die moet morgen weer aan het werk in Londen.
Al met al hebben we geweldige dagen gehad maar is het fijn om weer thuis te zijn bij de kinderen.

08-02-2010 Het is mooi geweest

Vanmorgen waren we beide weer vroeg wakker.
Ik ben gisteravond nog even over Time Square gewandeld. Ruud had zijn enkel kapot gelopen dus ben ik pleisters gaan halen bij de Walgreens. Ook nog even op mijn gemakje door de M&M winkel gelopen. Het was weer erg koud, de wind waait als een gek langs die hoge gebouwen. Terug moest ik wel even kloppen, Ruud lag een beetje te dutten. De nachten zijn steeds maar kort, varierend van 5 tot 7 uur slaap.
Ruud werd vanmorgen niet zo lekker wakker, beetje grieperig. We hebben heel rustig aan gedaan en op ons gemak de koffers ingepakt. Het lukte allemaal weer net. Nadat we beneden de koffers hadden weggezet zijn we op Time Square gaan ontbijten. Prima zaakje (ben de naam vergeten), het liep er als een speer.

Na het ontbijt zijn we op de metro gestapt richting Wall street. Daar hebben we wat rondgewandeld en zijn nog even Century 21 in geweest. We hebben daar nog wat voor Nina weten te kopen. Mike, jij moet maar thuis of in Londen kijken voor een trainingspak want ik heb er hier geen een gezien.

Het was niet zo koud als gisteren maar toch nog beneden het vriespunt. En af en toe met de wind. BRRRRR......
Aangezien we allebei behoorlijk versleten zijn, Ruud struikelt zelfs over stoeprandjes omdat het nog steeds niet goed gaat met zijn knie, zijn we met de metro een stukje uptown gegaan naar 23th street waarna we weer een aantal straten zijn gaan wandelen. Nog even in de Manhattan Mall geweest maar dat kon ons niet bekoren. Binnen 20 minuten stonden we weer buiten. Daar hebben we gelijk de metro maar weer genomen naar 42th street.

Ruud liep al 2 uur te vertellen dat hij zin in vlees had en eenmaal uit de metro stond er eindelijk een kraampje. De pita gyros smaakte hem prima.
Voor de laatste keer over Time Square gelopen en nog een starbackie gehaald met voor mij een panini mozarella/tomaat. Om 14.50 uur waren we weer terug in het appartement, nog net tijd om wat spullen over te gooien van koffer naar rugzak en andersom. Om 14.55 uur was de taxi er, geen verkeerde bak trouwens, en zijn we naar JFK gegaan.

Na 3 kwartiertjes afwisselend hollen en stilstaan waren we op de plaats van bestemming en zijn we gelijk in gaan checken. Na een klein rondje winkeltjes zijn we in de lounge beland waar ze de smerigste cola hebben die ik ooit geproefd heb. Nog een uurtje wachten dan kunnen we gaan boarden. Ruud heeft al een flinke borrel op dus ik hoop dat hij een beetje kan slapen in het vliegtuig.
Ik hoopte dit bericht op JFK te kunnen plaatsen maar helaas kwam ik daar het internet niet op.

maandag 8 februari 2010

07-02-2010

Vandaag niet zo veel gedaan, voornamelijk gelopen. Om 06.45 uur werd ik wakker, Ruud was al wakker. Voor het eerst hier in het appartement een bakkie koffie en chocomel gemaakt en zo rustig aan begonnen. Om 08.15 uur zijn we naar beneden gegaan en hebben een ontbijtje genomen bij de buurman. Daarna zijn we op de metro gestapt naar Central Park. Het was verschrikkelijk koud, ik heb zelfs de capuchon van mijn vest op gedaan en dat wil wat zeggen. Door de wind voelde het nog kouder dan het al was. We zijn aan de zuidzijde bij 59th street het park ingegaan en hebben daar gewandeld tot de hoogte van 80th street.


We zijn het park van oost naar west en weer terug gegaan dus dwars erdoorheen. We hebben ondanks de kou een minuut of 10 in Strawberry Fields gezeten, een stukje van het park wat Yoko Ono aan heeft laten leggen ter nagedachtenis aan John Lennon. Hij heeft daar tegenover gewoond.

Eenmaal het park uit zei Ruud, ik zie de mac. Dus ik zoeken naar een grote gele M maar ik zag alleen een appel. Daar zat dus de apple winkel waar we even hebben rondgekeken (en waar het lekker warm was). Gelukkig scheen er wel een zonnetje. We zijn fifth Avenue afgewandeld en hebben bij Barns en Noble ,een boekwinkel, wat rondgekeken en bij de Starbucks een bakkie gehaald met wat lekkers. We zaten lekker bij het raam, dat was wel uit te houden. Onze volgende stop was Grand Central Terminal, een groot station in een mooi gebouw.






Gelijk het Empire State Building van beneden bekeken. Daar waren we toch in de buurt.
Daarvandaan zijn we naar 33th street gelopen waar we de metro hebben gepakt naar Brooklyn.


Daar stond ons nog een wandeling te wachten over de Brooklyn Bridge van waar je een schitternd uitzicht hebt over de Hudson en de skyline van Manhattan.Ook hier waaide de wind heerlijk over het water heen, het was precies 0 graden maar zo voelde het niet. Het was echter een van de dingen die op ons lijstje stonden en dit hadden we niet willen missen.

Gelukkig is er aan het uiteinde een metrotation waar we op de metro zijn gestapt naar 51th street. Via het Rockefeller Center zijn we terug gelopen naar 49th street waar we nog snel wat pizzaas hebben gehaald en naar boven zijn gegaan om te eten. Om 17.15 uur waren we weer terug, helemaal versleten.
Ik ben nog in bad geweest en Ruud kijkt de Superbowl. Ik word helemaal gek van de reclame die ze er continu tussendoor gooien.

En dit zijn Ruud zijn voeten aan het einde van de dag.

En Steyntjes: ik had de beklimming van het vrijheidsbeeld niet willen missen. De trappen zijn al een attractie op zich. Het uitzicht boven is heel mooi.Ook zie je de arm waar je vlak naast zit en vanaf de trap zie je de contouren van het beeld heel mooi.

zondag 7 februari 2010

06-02-2010

Vanmorgen weer vroeg uit de veren, wekker stond om een uurtje of half acht, maar toen waren we al even wakker. Zoals elke dag was het eerste dat aanging de computer, om te checken of er iemand had gereageerd op het blog. En ja hoor, er waren weer reakties, hartstikke leuk om te lezen! Daarna geprobeerd om Skype aan de praat te krijgen, en na wat gepuzzel hadden we een account angemacht, want het blijkt een Duitse versie te zijn. Op zoek naar Nina, en gevonden, maar ze was niet online, dus de telefoon gepakt, waarna ze online was en we een praatje konden maken.

Rond een uur of half negen zijn we op pad gegaan, en beneden aangekomen bleek dat de enorme sneeuwval die ze hier hadden verwacht is uitgebleven, want er lag eigenlijk nauwelijks sneeuw, maar het was bitterkoud met een forse wind. Naar de overkant gelopen om een bakkie te halen bij Starbucks en te bepalen wat we vandaag zouden gaan doen. Vanwege de kou hebben we besloten om de bus te pakken naar Woodbury Common Oulet. Blijkt dat ze daar 220 winkels hebben, een beetje vergelijkbaar met Florida maar met meer winkels. Na een busreis van een uur – we waren met 10 minuten New York uit war vreemd was omdat het busstation bij Times Square om de hoek ligt - kwamen we aan bij het winkelcentrum, waar het nog kouder was dan in NYC. En gelukkig was het niet overdekt, dus we hebben met volle teugen kunnen genieten van de vrieskou and de ijzige wind, met recht een frisse neus halen.



Eerste winkel was de Converse shop, waar we zoals gewoonlijk met wat spulletjes vandaan kwamen. Na nog wat andere winkeltjes te hebben bekeken kwamen we uit bij de Uggs winkel. Behoorlijk druk en teveel grote dozen voor zo'n klein winkeltje, en je krijgt de indruk dat ze het voor nix weggeven. Niet waar en toch gaan mensen met dozen tegelijk de deur uit. Nog een paar winkels bezocht om vevolgens om 2 uur de bus terug te nemen.

Rond 3 uur terug in New York, en op weg naar het appartement om de spullen weg te zetten en op weg te gaan naar Top of the Rock. Dit is een observation deck op de 67e! verdieping van het Rockefeller gebouw, waar je een fantastisch uitzicht zou hebben over New York.





Ik moet zeggen, absoluut niet gelogen. Een fantastisch uitzicht over Central Park, de Hudson river, en downtown Manhattan, met in de verte het Vrijheidsbeeld en Ellis Island. We waren daar rond half vijf en op dat moment begon de zon te zakken, een schitterend gezicht. Je kon nog twee verdiepingen hoger waar er geen beschutting was, dus de kou en wind was vreselijk zeker als je fotos en video aan het schieten bent zonder handschoenen.







Na binnen opgewarmd te zijn was inmiddels de zon onder gegaan en werd het uitzicht bijna nog mooier, de verlichting over New York was fantastisch.



Na Top of de Rock nog maar een bakkie gehaald bij Starbucks en naar de ijsbaan bij Rockefeller gegaan.





Hier waren we getuige van een huwelijksaanzoek op de ijsbaan, wat naar goed Amerikaans gebruik met het luid gejuich en gefluit werd ontvangen door de omstanders die stonden te kijken. Op naar de Nintendowinkel want die zit daar in de buurt en even lekker Mario gespeeld. Hiervandaan op zoek gegaan naar een pizzeria, die we uiteindelijk hebben gevonden. Na een stuk pizza, wat lasagne en spaghetti zijn we terug gegaan naar het appartement waar we rond negen uur aankwamen. Heerlijk warm, met een lekker biertje zit ik op bed te tikken op het blog, terwijl Erika ligt te slapen.

zaterdag 6 februari 2010

05-02-10

De eerste volle dag in NY, en wat voor 1. Het begon al vroeg, om 03.30 uur was ik wakker en Ruud niet veel later. Ruud sliep even later toch weer in, ik had er meer moeite mee en ben maar het internet opgegaan. Uiteindelijk toch nog een uurtje liggen dutten.

Om 07.00 uur zijn we opgestaan en na een half uurtje op pad gegaan. Eerst een starbackie gehaald aan de overkant waarna we op de metro zijn gestapt. We hebben een weekkaart gekocht zodat we de komende dagen onbeperkt de metro kunnen nemen.
Dat we nog niet wakker waren merkten we toen we met de metro de Hudson overgingen. We waren onderweg naar Battery Park en dat ligt voor de Hudson. Overigens heb je een prachtig uitzicht vanuit de metro over de rivier. Bij de eerstvolgende halte zijn we maar uitgestapt en gelukkig konden we daarvandaan rechtstraaks naar de plaats van bestemming. Dit keer gingen we onder het water door.
In Battery Park hebben we de kaartjes voor de Statue of Liberty gehaald met Crown access. Er stond een groot bord dat ze uitverkocht waren voor die dag dus ik was blij dat ik ze via internet al besteld had. Op naar de eerste security check. Deze is vergelijkbaar met die op het vliegveld dus dat weten de meesten wel. Daarna even wachten en de boot op. Het was koud, de ijsschotsen dreven op het water.

De eerste stop was bij het vrijheidsbeeld. Nadat we ons gemeld hadden zijn we de rugzakken in een kluisje gaan doen want buiten fotocameraas mag er niets mee naar binnen.


Na de tweede security check (body scan) konden we aan de klus beginnen. Slechts 354 treden omhoog. Hierbij vergeleken was de eiffeltoren een makkie. Het eerste gedeelte gaat nog wel,dan zit je in de sokkel. Eenmaal in het beeld ga je een ellenlange wenteltrap op wat best wat moeite kostte. Misschien toch maar eens wat aan mijn conditie gaan doen .

Ruud vond de pauze niet erg vanwege zijn knie. Uiteindelijk kwamen we in het hoofd van het vrijheidsbeeld uit, boven de ogen. Geweldig daarboven.


Na enige uitleg over de bouw en de omgeving zijn we begonnen aan de afdaling. Ruud moest voetje voor voetje naar beneden op de wenteltrap. In de sokkel kon hij zich op de leuning naar beneden laten glijden. We hebben het museum bezocht over de geschiedenis en de bouw van het vrijheidsbeeld.


Na een grote hoeveelheid fotoos te hebben gemaakt zijn we onze rugzakken gaan halen en op de ferry gestapt naar Ellis Island.

Door alle indrukken die we inmiddels al op hadden gedaan zijn we vrij snel door het museum gegaan en onze neus achterna. Na een hotdog op de ferry hadden we flinke trek. Ruud ging weer voor de hamburger en ik voor de panini mozarella. Samen deelden we een chili cheese fries. We hebben heerlijk gegeten aan tafel bij een vrouw uit Louissiana die leuke verhalen wist te vertellen over haar reis naar europa en deze reis die ze maakte in de VS. Na het eten zijn we weer op de ferry gestapt naar de city.

In de city zijn we naar Ground Zero gewandeld waar we het visitors centrum hebben bezocht en een tour hebben gedaan met een insider.

We werden rondgeleid door een ex politie agente en een brandweerman die beide betrokken zijn geweest bij 9/11. Vooral de agente wist erg boeiend te vertellen over de gebeurtenissen die dag en de gevolgen ervan. Beide kampen met longproblemen door het stof/gruis/vergif wat ze ingeademd hebben toen de torens instortten.

Nadat we het museum hadden bekeken zijn we wederom een starbackie gaan halen want het was KOUD. 17.30 uur was het toen al.
We wilden op de metro stappen richting Time Square maar zijn eerst nog even naar Century 21 gegaan. Leuk om doorheen te wandelen maar totaal onoverzichtelijk. Ze verkopen hier oa designerkleding maar je moet maar zin hebben om al die rekken door te struinen. Alleen op de schoenenafdeling voor mannen hebben we de moeite genomen met als resultaat een paar Boss schoenen en een paar laarzen voor Ruud. Daarna toch vertrokken naar Time Square en na een wandelingetje waren we om 20.00 uur weer terug in het appartement.
Na een rustig haf uurtje zijn we weer op stap gegaan want we wilden nog wat eten. Het werd de japanner hier beneden en hoewel ik nog nooit met stokjes had gegeten ging het me toch aardig af.

Zelfs de rijst ging zonder veel problemen naar binnen. Na het eten hebben we nog een rondje Time Square gedaan maar om 23.00 uur was het echt mooi geweest.

Mijn telefoon is leeg en wil niet meer opladen. In geval van nood is Ruud te bereiken op zijn engelse nummer.

vrijdag 5 februari 2010

In New York

De rest van de reis verliep voorspoedig. Ruud klaagde nog wat dat hij heel de dag in het vliegtuig zit maar hij is nog nooit zo lang jarig geweest als vandaag.

Aangezien we achter in het vliegtuig zaten en er als een van de laatste uitkwamen stonden we ook bijna achteraan bij de douane. Dat duurde een goed half uur waarbij ruud het nooit kan laten om te bedenken of het niet efficienter kan. Geduld is een schone zaak. Door de douane stonden onze koffers al op ons te wachten. Geweldig!
Na een sigaretje gerookt te hebben zijn we in een shuttlebus gestapt richting Downtown. Onze chauffeur Dave wist leuk te vertellen en na enige tijd bereikten we onze bestemming. Na het inchecken hebben we de spullen op de kamer gezet en zijn we gelijk op pad gegaan. Dit om te voorkomen dat we in slaap vallen.
Dat werd dus de hoek om naar Time Square. Geweldig weer die aanblik.


Na een bezoek te hebben gebracht aan de M&M store en wat andere winkeltjes zijn we in het hardrock cafe gaan eten. Ik dacht slim een sandwich te nemen maar dat was een boterham met een biefstuk erop. Erg veel maar wel erg lekker.

Ruud nam een of andere burger.Na het eten maar snel afgerekend want we gingen in zitten kakken. Ruud kocht in de winkel nog een t shirt van Bono en werd gelijk lid van de hardrock club. Dit kost 25 $ maar er wordt gelijk 20 $ op de kaart gestort en 10 $ omdat hij jarig is. Aangezien we in Orlando in het hardrockhotel verblijven en er in Londen ook een hardrock cafe zit komt dit wel goed van pas. Bovendien kregen we er nog een tas en een pin bij.


Na het eten zijn we rustig terug gelopen naar het appartement. Onderweg nog wat biertjes,een fles water en een fles mountain dew gekocht. Verder nog een leuk shirt voor Ruud voor 3 $ en een muts want er staat een fris windje. Er wordt ook sneeuw verwacht, niet zo veel, het meeste schijnt richting Washington te gaan. Dat zien we morgen dan wel weer.

Ruud ligt al lekker te knorren en ik ga er ook maar in. Inmiddels 22.00 uur dus reken maar uit. Morgen worden we om 09.00 uur bij het vrijheidsbeeld verwacht.

In the air

Vanuit de lounge daalden we af naar de gates, in ons geval B10, waar een superrij stond die Ruud besloot te laten voor wat het was want we konden best nog even gaan roken.

Die rij was zo maar niet weg en zowaar een 50 (kan iets meer of minder zijn geweest, zo goed kan ik niet schatten) meter verder vond hij een rookruimte. Als je binnenkomt is er al aan je eerste behoefte voorzien. Die afzuigkappen werken niet optimaal en zijn ook niet tegen het aantal rokers (opvallend veel aziaten) opgewassen. Ruud hield het al gauw voor gezien, ik hield het wat langer vol.
Terug naar B10. Rij was inmiddels iets korter en nadat de paspoorten en boarding passen gecontroleerd waren hoefden we niet aan te sluiten in de rij voor de 2e securitycheck maar werden zo doorverwezen naar het vliegtuig. Terwijl menigeen toch wel wat genant met de armen omhoog werd gefouilleerd en de tassen binnenste buiten werden gekeerd keken wij elkaar eens aan en liepen rustig het vliegtuig in. ????????????

En daar zit je dan, rij 39, knus met zń tweetjes bij het raam. Hoe komen we de komende 7 ½ uur door. Eerst maar eens rustig bekijken hoe iedereen probeert zijn handbagage boven zijn/haar hoofd kwijt te raken.
Dan maar een sudoku, kijken hoe we langzaam naar de startbaan taxien (er zijn nog 3 wachtenden voor u) en uiteindelijk de lucht in gaan, redelijk op tijd. Tijdens het opstijgen vliegt de bagagebak boven Ruud zijn hoofd open, na een snelle reactie viel er alleen een jas uit. Na de bak een minuutje dicht te hebben gehouden is hij toch maar snel opgestaan om hem te sluiten. Gelukkig zitten we aan de goede kant want met zijn andere arm was het niet gelukt. Maar zaten we aan de andere kant dan hadden we er geen last van gehad. Snappen we het nog?
Eenmaal in de lucht kwamen al gauw de geurtjes vanuit de keuken. We bereidden ons voor op de welbekende vraag: chicken or pasta. Beiden gingen we voor de pasta. Tot de vriendelijke stewardess de welbekende vraag stelt. Ik de pasta, Ruud besteld chicken, heel overtuigd. Hij is een dagje/jaartje ouder he.

Het smaakte zoals altijd. Nog een bakkie thee/koffie en wat gaan we nu weer doen. Ik heb best een druk weekje achter de rug en hoewel ik nooit slaap in een vliegtuig besluit ik toch wat te dutten. Ik schrik echter steeds op omdat mijn mond openzakt. Als ik om me heen kijk zie je niet veel anders maar ik wordt er niet gelukkig van. Ik probeer te bedenken hoe dit te voorkomen en kom al gauw uit bij Annette die hier wel een oplossing voor heeft maar ik weet niet of ik wil dat zij mijn kakenop elkaar naait. Ik heb Annette wel eens bezig gezien dus dat gaat het niet worden. Bovendien gaat er weinig meer in, hoe prop je pasta langs vastgenaaide kaken en mocht het niet goed vallen moet je ook nog een schaartje bij je hebben (en dat mag niet) want als je moet nekken stik je de moord omdat je je kaken niet van elkaar krijgt. Moet je het toch los kunnen knippen. En hoe poets je in hemelsnaam je tanden?
In het boekje van Sky Mall wat in de rugleuning hiervoor zit stond een soort kraag die voorkomt dat je hoofd gaat klappen als je in slaap valt. Ziet eruit alsof je een ernstig ongeluk hebt gehad en bovendien voorkomt het ook niet dat je mond open zakt.

Dit is ook nog een optie maar dan moet je wel onder een bagagebak zitten want hoe maak je het anders vast?
Ik zet me maar klem tussen de stoelen, wat niet zo moeilijk is. Mijn voet past net op de leuning van mijn voorbuurvrouw. Met mijn arm steun ik op mijn knie en met mijn hand ondersteun ik mijn kin. Terwijl ik bedenk dat dit best goed gaat besluit mijn buurvrouw een tukkie te doen en gooit de stoel naar achteren. Resultaat: leuning weg, mijn voet enigszins geplet en ik geef de boel op. Dan maar een stukkie tikken met dit als resultaat.

4 februari 2010 Brussel/New York

We zijn in Brussel. Maandag het Crown plaza hotel bij het vliegveld geboekt waar we net een nacht hebben geslapen. Met het huidige weer weet je het maar nooit. Straks gaan we met de shuttlebus naar het vliegveld.
Ruud kreeg zijn tweede felicitatie uit Kuala Lumpur van een hotel. Niet te geloven! Ik heb hem natuurlijk als eerste gefeliciteerd. Hij heeft niet het gevoel jarig te zijn en werkt nog even zijn mailtjes weg.
Wat is er afgelopen week gebeurd?
In Florida heeft Ruud het El Palacio sports hotel geboekt in Miami. Dit ligt op loopafstand van het Dolphin Stadium. Ook weer geregeld. Op naar U2!
De kaartjes van UCT voor Universal zijn ook binnen gekomen en zitten in de map. Nu alleen de laatste week nog invullen en de auto huren.
Maar vandaag gaan we naar NEW YORK! Lang geleden dat we met zń 2en weg zijn geweest. De kinderen zijn in goede handen. Opa Rien en oma Tiny zijn bij ons thuis bij John en Mike en Nina logeert bij Marco en Jenny en natuurlijk bij nichtje Amy.
De batterijen van alle apparatuur zijn opgeladen, nieuwe bandjes voor de videocamera zijn ingepakt (bedankt voor het lenen Derries) dus we zijn er helemaal klaar voor.
Momenteel zitten we in de Diamond Lounge te genieten van een chocoladebroodje, croissantje, jus en voor Ruud cappucino. Het is rustig hier op het vliegveld. De koffers hadden we binnen 10 minuten ingeleverd en binnen 5 minuten waren we door de douane en security. Hier in de lounge zit helemaal niemand.
Wat duidelijk niet wilde lukken is een internetverbinding krijgen. Was de bedoeling bovenstaande stukje al te plaatsen maar helaas.
Het zou leuk zijn als we nu een keer met koffers aankomen. We houden jullie op de hoogte.